A fobia descríbese como un medo marcado e
persistente que é excesivo ou irracional, desencadeado pola presenza ou
anticipación dun obxecto específico ou situación.
Os nenos/as
con TEA poden ter fobia a cousas tan cotiás como pode ser cortar o pelo ou as
uñas, ambientes ruidosos, ruídos concretos como batidoras, secadores de
pelo.... os cans ou os globos… Estes son algúns exemplos de fobias e medos
comúns no autismo.
As hipersensibilidades
a certos estímulos (auditivos, visuais, táctiles...) adoitan ser a orixe.
O resultado
son medos, ansiedade, berros, condutas ao noso ollos neurotípicos
inadecuadas.... Pero a abordaxe destas é diferente ao que se usa noutros
problemas conductuais: xamais forzaremos ao neno/a para enfrontarse a eses medos,
e convén realizar un programa de desensibilización sistemática -en mans dun
profesional- cunha exposición gradual, secuenciada e sistemática ao estímulo
fóbico.
En paralelo traballaremos sempre actividades sensoriomotrices:
táctiles, olfativas, auditivas.....
Cales serían as posibles situacións que xerarían estados angustiosos e/ou
de medo nos nenos/as con TEA?
- Cando existe unha sobre-estimulación sensorial e/ou cognitiva.
- Nun momento de espera ou de falta de programación, un momento en que non se sabe o que vai a pasar.
- Cando presentan estados de confusión, debido a molestias físicas, falta de descanso...
- Cambios bruscos de rutina e estrutura do emprazamento ao que están afeitos, sen previa anticipación daqueles sucesos novos.
- Cando se ten pouco coidado no manexo dos tons de voz cara a eles, (lembremos a súa dificultade para traducir ou asociar xestos e entoacións co estado anímico das persoas).
- Ante a impotencia de non poder demandar o que necesitan de maneira inmediata, etc.
Convén
intervir nas fobias se:
- Supoñen un risco físico para o neno ou para algún outro familiar.
- Limitan as rutinas cotiás e a dinámica familiar.
- Limitan as situacións de aprendizaxe do neno/a.
- Xeran intenso malestar e angustia.
QUE NON FACER
ANTE UNHA FOBIA.
- Impedir fisicamente que o neno/a se aparte ou fuxa do estímulo fóbico: forzar a exposición a unha fobia xerará aínda máis medo e ansiedade.
- Argumentar que non pasa nada ou sermonear sobre o problema: as fobias son irracionais e consecuencia de desordes sensoriais.
- Perder a paciencia ou castigar.
- Observar para localizar que estímulos provocan esa ansiedade ou medo: texturas, sons, cheiros, espazos, obxectos, animais...
- Habituación con xogos e actividades á estimulación que resulta molesta: actividades auditivas, actividades tactiles, actividades olfativas....
- Expoñer ao neno a situacións estimulares de maneira indirecta: gravacións, fotos, vídeos... onde apareza o seu estímulo fóbico.
Para máis información sobre este tema recomendamos pichar no seguinte enlace.
No hay comentarios:
Publicar un comentario