Na actualidade, as separacións/divorcios entre parellas son moi comúns. Ante estas situacións debemos ter claro que a familia non é a que se rompe senon a parella.
Este é un momento importante na vida dos nenos e nenas.
A continuación, deixovos unhas orientacións para que o proceso de separación/divorcio se realice cun mínimo custe doloroso e traumático para os cativos e cativas.
DECÁLOGO DO BO DIVORCIO un conxunto de recomendacións elaborado polos profesionais dos Xulgados de Familia de Málaga, que reproducimos a continuación:
1.ª O divorcio é algo máis que un proceso legal
Toda ruptura familiar conleva ademais dun proceso legal, un proceso emocional, persoal e psicolóxico que viven tanto os adultos como os fillos/ as da parella. O Xuíz e os avogados só lle resolverán as cuestións legais, pero non as emocionais e afectivas. Ese proceso emocional non acaba co ditado da sentenza, pois necesita un tempo para ser superado, sendo frecuente que tras o proceso xudicial xurdan episodios de tensión entre os adultos e destes cos fillos/ as.
2.ª O problema non é o divorcio, senón o “mal divorcio”
A ruptura da relación entre a parella non debería ser prexudicial para os fillos/ as. É a mala maneira de desenvolver esa ruptura de parella o que carrexa consecuencias negativas para os nenos/ as. Os fillos/ as poden superar a situación se os seus proxenitores cooperan entre si para levala a cabo de forma non traumática.
3.ª De común acordo todos gañan
As rupturas familiares nas que non existe acordo céntranse nas críticas mutuas e aumentan as tensións entre os proxenitores e demais membros do núcleo familiar, pois se basean na procura dun culpable. En cambio, as rupturas de mutuo acordo favorecen o clima de diálogo entre os proxenitores e xeran un ambiente máis favorable ás relacións dos fillos/ as con estes, pois miran ao futuro, facilitando que cada un asuma mellor a súa nova situación.
4.ª Sepáranse os pais, non os fillos/ as
A separación, o divorcio ou a ruptura dunha parella de feito supón a desaparición dun vínculo entre os adultos, iniciándose outro tipo de relación familiar entre pais-nais e fillos/ as. Procure que os seus fillos/ as manteñan unha boa relación co outro proxenitor.
5.ª A separación non supón a perda de ningún dos proxenitores
Ambos os proxenitores, se é posible conxuntamente, deben explicar aos seus fillos/ as, de maneira que poidan entendelo, que se van a separar ou divorciar. Esta información debe transmitirse nun clima de coherencia, confianza e agarimo, pero sen alentar falsas expectativas de reconciliación. Deben asegurar aos seus fillos/ as que seguirán sendo queridos (evitar sentimento de abandono), que non son culpables de nada (evitar sentimento de culpa) e que ambos os proxenitores van seguir ocupándose das súas vidas.
6.ª Os fillos/ as non son propiedade exclusiva do pai ou da nai
Aínda que se conferiu a garda e custodia dos menores a un só dos proxenitores, ambos continúan sendo imprescindibles para o crecemento e maduración dos fillos/ as e a ausencia de calquera deles supón a falta dun soporte afectivo fundamental para o seu desenvolvemento. As actitudes de “posesión” sobre os fillos/ as que exclúen ao outro proxenitor prexudican gravemente aos menores. Han de evitarse tamén actitudes que impliquen desprezar, minusvalorar ou desautorizar ao outro proxenitor.
7.ª O divorcio non pon fin ás obrigacións compartidas con respecto aos fillos/ as
Tras o divorcio o pai e a nai deben seguir mantendo un diálogo o máis fluído posible sobre todas as cuestións que afecten os fillos/ as. O coidado diario dos menores require unha organización e distribución de tempo e, aínda que o exercicio da garda e custodia léveo a cabo principalmente un dos proxenitores, ambos continúan sendo responsables ao compartir a patria potestade. Iso significa que como proxenitores teñen a obrigación de consultarse e comunicarse de maneira honesta, fluída, aberta e regular as decisións importantes en relación á educación, desenvolvemento físico, intelectual, afectivo-emocional dos seus fillos/ as. Deben evitarse as discrepancias e contradicións educativas para evitar chantaxes emocionais, alianzas e manipulacións dos fillos/ as.
8.ª O importante é a calidade da relación cos fillos/ as
A relación dos fillos/ as co proxenitor co que non conviven habitualmente ha de ser periódica, constante e gratificante. É un dereito do seu fillo/a. A obstaculización, interrupción e inconstancia no réxime de relacións repercute negativamente na estabilidade emocional dos fillos/ as e xéralles graves prexuízos psicolóxicos.
9.ª Non utilizar aos fillos/ asAínda que a relación dos adultos ou a súa ruptura fose extremadamente dificultosa a nivel emocional débese dar prioridade ás necesidades dos fillos/ as. Non utilice aos seus fillos/ as no conflito que lle poida enfrontar co seu cónxuxe ou convivente, nin canalice a través dos menores as tensións que a ruptura lle xere a vostede.
10.ª Facilitar a adaptación do menor ás novas parellasÉ frecuente que tras a ruptura uno ou ambos os proxenitores refagan a súa vida sentimental con outra persoa. A introdución desa terceira persoa na vida dos fillos/ as ha de facerse con tacto, e progresivamente, se é posible cando a relación estea suficientemente consolidada. Debe deixarse ben claro ao neno/a que iso non supón renunciar ao seu pai e/ou nai.
Para finalizar, podedes visualizar unha guía a ter en conta durante o proceso de separación.
Toda ruptura familiar conleva ademais dun proceso legal, un proceso emocional, persoal e psicolóxico que viven tanto os adultos como os fillos/ as da parella. O Xuíz e os avogados só lle resolverán as cuestións legais, pero non as emocionais e afectivas. Ese proceso emocional non acaba co ditado da sentenza, pois necesita un tempo para ser superado, sendo frecuente que tras o proceso xudicial xurdan episodios de tensión entre os adultos e destes cos fillos/ as.
2.ª O problema non é o divorcio, senón o “mal divorcio”
A ruptura da relación entre a parella non debería ser prexudicial para os fillos/ as. É a mala maneira de desenvolver esa ruptura de parella o que carrexa consecuencias negativas para os nenos/ as. Os fillos/ as poden superar a situación se os seus proxenitores cooperan entre si para levala a cabo de forma non traumática.
3.ª De común acordo todos gañan
As rupturas familiares nas que non existe acordo céntranse nas críticas mutuas e aumentan as tensións entre os proxenitores e demais membros do núcleo familiar, pois se basean na procura dun culpable. En cambio, as rupturas de mutuo acordo favorecen o clima de diálogo entre os proxenitores e xeran un ambiente máis favorable ás relacións dos fillos/ as con estes, pois miran ao futuro, facilitando que cada un asuma mellor a súa nova situación.
4.ª Sepáranse os pais, non os fillos/ as
A separación, o divorcio ou a ruptura dunha parella de feito supón a desaparición dun vínculo entre os adultos, iniciándose outro tipo de relación familiar entre pais-nais e fillos/ as. Procure que os seus fillos/ as manteñan unha boa relación co outro proxenitor.
5.ª A separación non supón a perda de ningún dos proxenitores
Ambos os proxenitores, se é posible conxuntamente, deben explicar aos seus fillos/ as, de maneira que poidan entendelo, que se van a separar ou divorciar. Esta información debe transmitirse nun clima de coherencia, confianza e agarimo, pero sen alentar falsas expectativas de reconciliación. Deben asegurar aos seus fillos/ as que seguirán sendo queridos (evitar sentimento de abandono), que non son culpables de nada (evitar sentimento de culpa) e que ambos os proxenitores van seguir ocupándose das súas vidas.
6.ª Os fillos/ as non son propiedade exclusiva do pai ou da nai
Aínda que se conferiu a garda e custodia dos menores a un só dos proxenitores, ambos continúan sendo imprescindibles para o crecemento e maduración dos fillos/ as e a ausencia de calquera deles supón a falta dun soporte afectivo fundamental para o seu desenvolvemento. As actitudes de “posesión” sobre os fillos/ as que exclúen ao outro proxenitor prexudican gravemente aos menores. Han de evitarse tamén actitudes que impliquen desprezar, minusvalorar ou desautorizar ao outro proxenitor.
7.ª O divorcio non pon fin ás obrigacións compartidas con respecto aos fillos/ as
Tras o divorcio o pai e a nai deben seguir mantendo un diálogo o máis fluído posible sobre todas as cuestións que afecten os fillos/ as. O coidado diario dos menores require unha organización e distribución de tempo e, aínda que o exercicio da garda e custodia léveo a cabo principalmente un dos proxenitores, ambos continúan sendo responsables ao compartir a patria potestade. Iso significa que como proxenitores teñen a obrigación de consultarse e comunicarse de maneira honesta, fluída, aberta e regular as decisións importantes en relación á educación, desenvolvemento físico, intelectual, afectivo-emocional dos seus fillos/ as. Deben evitarse as discrepancias e contradicións educativas para evitar chantaxes emocionais, alianzas e manipulacións dos fillos/ as.
8.ª O importante é a calidade da relación cos fillos/ as
A relación dos fillos/ as co proxenitor co que non conviven habitualmente ha de ser periódica, constante e gratificante. É un dereito do seu fillo/a. A obstaculización, interrupción e inconstancia no réxime de relacións repercute negativamente na estabilidade emocional dos fillos/ as e xéralles graves prexuízos psicolóxicos.
9.ª Non utilizar aos fillos/ asAínda que a relación dos adultos ou a súa ruptura fose extremadamente dificultosa a nivel emocional débese dar prioridade ás necesidades dos fillos/ as. Non utilice aos seus fillos/ as no conflito que lle poida enfrontar co seu cónxuxe ou convivente, nin canalice a través dos menores as tensións que a ruptura lle xere a vostede.
10.ª Facilitar a adaptación do menor ás novas parellasÉ frecuente que tras a ruptura uno ou ambos os proxenitores refagan a súa vida sentimental con outra persoa. A introdución desa terceira persoa na vida dos fillos/ as ha de facerse con tacto, e progresivamente, se é posible cando a relación estea suficientemente consolidada. Debe deixarse ben claro ao neno/a que iso non supón renunciar ao seu pai e/ou nai.
Para finalizar, podedes visualizar unha guía a ter en conta durante o proceso de separación.
Espero que as entradas realizas, ata o día de hoxe, vos serviran de axuda e vos divertirades durante esta etapa.
Ata sempre. Deixovos nas mellores mans. Un gran Departamento con moi boas profesionais, que loitan por unha educacion de calidade, e onde tódos os nenos e nenas reciben unha atención individualizada especializada e con gran afectividade.
Encantada de haber coñecido a todas as familias que pasaron polo departamento o longo deste curso; moito ánimo a todas.
Recordade que:
Unha aperta forte e grande😘💚
No hay comentarios:
Publicar un comentario